Een begroeting aan je buren, de caissière in de supermarkt of iemand die (ook) de hond uitlaat: overal om ons heen is persoonlijke interactie gaande. Als mensen communiceren we eenmaal graag met elkaar en tegenwoordig zijn er talloze mogelijkheden om dat te doen. Zo zijn we online ook veel naar elkaar op zoek: soms is dat naar een relatie, maar ook naar een maatje of gewoon iemand om mee te praten. Het helpt tegen de eenzaamheid en met name in tijden zoals nu, is het fijn om op deze manier alsnog nieuwe mensen te leren kennen.
Dat we naar elkaar op zoek zijn werd wel duidelijk aan het begin van de pandemie...
Tinder bereikte op zijn toppunt 3 miljard swipes op één dag!
Zelf kan ik er over meepraten als ik zeg dat ik online de interactie heb opgezocht met anderen. Voor mijn gevoel is het ook iets van deze tijd, want de mogelijkheid is er en het bereik is groter dan ooit. Het wordt ons ook wel makkelijk gemaakt door alle sociale media, online communities en apps die verbinden.
Toch is het wel gek dat ik samen met miljoenen andere mensen de interactie met name online op zoek. Want hoe zijn we eigenlijk op het punt gekomen dat we daar op deze manier naar zoeken, in plaats van in het echt?
